به گزارش اطلاعات آنلاین، در روزهای اخیر اتفاقات قابلتوجهی در دو باشگاه بزرگ پایتخت رخ داده است. مدیران استقلال به طور رسمی از ریکاردو ساپینتو حمایت کردهاند و در سوی دیگر، مدیران پرسپولیس نیز پشت وحید هاشمیان ایستادهاند. این مواضع حمایتی در شرایطی بیان میشود که لیگ برتر هنوز به هفته پنجم نرسیده و عملاً فصل در مراحل ابتدایی خود قرار دارد.
حمایت زودهنگام؛ تجربهای آشنا
چنین حمایتهایی برای فوتبالدوستان ایرانی تازگی ندارد. تجربه سالهای گذشته نشان داده هرگاه مدیران در ابتدای فصل سرمربی تیم را به جلسات توضیح فرا میخوانند و سپس با بیانیه یا مصاحبه رسمی از او حمایت میکنند، اغلب این روند به معنای آغاز زمزمههای پشت پرده و کلید خوردن تغییرات احتمالی در نیمکت تیمهاست.
استقلال و ساپینتو زیر فشار
در استقلال، نتایج پرنوسان شروع فصل باعث شد انتقادهایی از عملکرد ریکاردو ساپینتو در رسانهها و بین هواداران مطرح شود. مدیران باشگاه برای مدیریت فضای پرتنش، به سرعت وارد عمل شدند و با اظهارات حمایتی سعی کردند نشان دهند اعتمادشان به سرمربی پرتغالی همچنان پابرجاست. با این حال، حافظه هواداران به خوبی به یاد دارد که در فوتبال ایران، «حمایت رسمی» اغلب آخرین ایستگاه پیش از تصمیمهای بزرگ است.
پرسپولیس و چالشهای هاشمیان
در پرسپولیس نیز وضعیت مشابهی رقم خورده است. وحید هاشمیان هنوز فرصت کافی برای تثبیت جایگاه خود در قامت سرمربی پیدا نکرده، اما برخی انتقادات و فشارهای زودهنگام فضای تیم را متأثر کرده است. مدیران پرسپولیس نیز او را به جلساتی فراخوانده و سپس با مواضع حمایتی تلاش کردهاند آرامش را به تیم بازگردانند. با این وجود، چنین حمایتهایی پیشتر نیز در تاریخ این باشگاه دیده شده و در نهایت به تغییرات روی نیمکت انجامیده است.
چرخه تکراری در مدیریت فوتبال ایران
این الگوی آشنا ـ یعنی دعوت به توضیح، حمایت رسمی و سپس آغاز شایعات جدی تغییر ـ بارها در فوتبال ایران تکرار شده است. بسیاری از کارشناسان آن را نشانهای از ضعف ثبات مدیریتی در باشگاهها میدانند. چنین رفتارهایی نه تنها آرامش کادر فنی و بازیکنان را مختل میکند، بلکه روند فنی تیم را نیز در میانه فصل با چالشهای جدی روبهرو میسازد.
آینده چه خواهد شد؟
اکنون پرسش مهم این است: آیا حمایتهای اخیر استقلال و پرسپولیس واقعاً به معنای اعتماد بلندمدت به ساپینتو و هاشمیان است یا تنها مقدمهای برای سناریوی تکراری تغییر سرمربیان به شمار میرود؟ پاسخ این سؤال به نتایج هفتههای پیشرو بستگی دارد؛ جایی که هر لغزش و هر امتیاز از دسترفته میتواند بهانهای تازه برای گشودن پرونده تغییرات روی نیمکتهای داغ فوتبال ایران باشد.
آنچه مسلم است، فوتبال ایران برای رسیدن به آرامش و پیشرفت نیازمند ثبات مدیریتی و پرهیز از تصمیمهای شتابزده است؛ مسیری که هنوز به نظر میرسد با آن فاصله زیادی دارد.
